KAPUTAŞ

K A P U T A Ş

2005 Yılında Kaş’a Tatil için giderken önünden geçtiğim bu güzel yerde aklım kaldı, daha sonra dönüp geldim ve denizde ki renk cümbüşünü hayranlıkla izledim.

İzledikçe derinlerine doğru çekiyordu insanı, içine girip kaybolmamak elde değildi, sahiline inmek için merdivenleri inmeye başladım lakin yarı yol gelmemiştim ki ağzım dilim kurudu, bu kadar çok merdiven olur mu, nasıl inecek insanlar bu merdivenleri desem de indim (99 basamak vardı, saydım) 
(Merdiven saymak gibi bir huyum vardır. )

Ama aşağıya inip te “Beyaz’dan Turkuaz’a” doğru değişen denizi görünce sanki o basamakları ben inmemiş gibiydim ve sanki ilk defa denize girecek bir acemi kadar da heyecanlıydım. 
Buna rağmen sahilde oturup bu güzelliği seyretmeye daldım.

Seyrettikçe seyretmek geliyor içimden ve sonun da onun insanı kendisine doğru çağırışlarına dayanamayıp, yerimden doğrulup yavaş, yavaş ona doğru ilerlerken onun sevinç çığlıkları attığını duyar gibi oluyordum, sonunda kıyısına varıp serin kollarına kendimi bıraktım, bir an için Turkuaz rengine büründüğümü düşünüp kendimi kontrol etmek için yere ayak basmak istedim ama ayaklarım hiçbir yere değmedi, beni mavinin birçok tonunu içersinde barındıran kollarında buldum.                                                                                                                               

Daha sahilden iki kulaç kadar açılmış olmama rağmen ayakların denizin dibine ulaşmamıştı, sonradan anladığım kadarıyla birden bire derinleşiyormuş. (Yüzme bilmeye veya az bilenlerin dikkat etmesi gerekir)  
Eşimin de burada görüntülenmesini istedim, oda beni kırmayıp bir güzel poz verdi, sağ olsun iyi de oldu.    

    Viedo ekledim sesli dinleyin, denizin sahile vuruş sesleri insanı nefis duygular hissettiriyor.